Vanaf het moment dat wij wisten dat onze Semmie onderweg was voeren Bo en ik gesprekken over de opvoeding van onze kinderen. Wat vinden wij belangrijk? Welke dingen uit onze eigen opvoeding willen we graag meegeven, of juist niet? Er zijn een paar dingen die wij heel erg belangrijk vinden, en die wil ik graag met jullie delen!
Opvoeding
Bo en ik hebben beide totaal verschillende opvoedingen gehad. De basis qua normen en waarden is aardig gelijk maar toch hebben onze ouders het totaal anders aangepakt. We vinden het allebei belangrijk om goede fatsoensregels te hebben, zoals eten met je mond dicht, geen ellebogen op tafel en u zeggen tegen onbekenden. Ik kom uit een gezin van gescheiden ouders, en ben op een leeftijd van 12 jaar oud verhuist naar mijn oma. Bo komt uit een gezin waarbij zijn ouders nog steeds samen zijn! Iets wat voor ons een heel groot voorbeeld is. Een huwelijk is niet alleen maar rozengeur en maneschijn, soms moet je er kei hard voor knokken. Papa’s en mama’s zijn het niet altijd met elkaar eens maar je moet er wel altijd je best voor doen om er samen uit te komen. Door het verschil in gezin kijken we beide met hele andere ogen, iets wat voor ons veel perspectief brengt. We zijn bekend met beide situaties en hebben daardoor zowel een voorbeeld als een ‘ hoe-het-niet-moetje’ waardoor we precies weten hoe we het wel en niet willen doen.
Praten
Vooral door de verschillende situaties zijn we het unaniem eens dat het aller belangrijkste wat betreft de opvoeding van onze kinderen, en wat we echt als de basis van alles zien is:praten. We vinden het echt extreem belangrijk dat onze kinderen weten dat ze overal over kunnen praten, dat ze het mogen uitspreken als ze iets dwars zit, dat we altijd zullen luisteren en dat eerlijkheid het langst duurt. Dingen kunnen uitspreken, of dat nou iets leuks is of iets minder leuks, hoe lastig dat soms ook is, in plaats van dingen weg stoppen en confrontaties uit de weg gaan. In onze eigen relatie geldt eigenlijk hetzelfde, we spreken het uit als we het ergens niet mee eens zijn of ons iets dwars zit, en maken daar echt ook wel ruzie over. Ondanks dat ik echt niet sta te springen als we een behoorlijke botsing hebben vind ik het wél fijn dat ik weet dat er überhaupt iets aan de hand is. Niemand kan het ruiken wat er in andermans hoofd omgaat, en op deze manier kom je niet op een punt dat de emmer volledig overloopt en de boel compleet escaleert. Toch hebben wij ook bij reilen en zeilen een discussie die er verhit aan toe gaat, worden er dingen gezegd die we niet menen maar het wordt wel uitgesproken. Liever op die manier dan de boel alsmaar opkroppen.
Wij vinden dat een belangrijke les voor onze kinderen, het blijft allemaal niet vanzelf goed en hard werken wordt beloond. Door te praten kom je tot nieuwe inzichten en kun je samen overleggen hoe iets te verbeteren of op te lossen. Soms is dat een heel stuk fijner dan alles in je eentje te doen.
Je bent mooi zoals je bent!
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat kinderen zichzelf kunnen zijn, hun eigen identiteit kunnen ontdekken en dat ze zich niet anders voor hoeven te doen voor een ander. Er is niks zo moeilijk dan je zelf ontdekken, weten wie je bent en daar voor staan. Zeker als je in de puberteit komt is dit een hele lastige fase, maar wel eentje waar wij als ouder heel veel steun en begrip kunnen bieden. We weten het waarschijnlijk allemaal nog wel uit onze jeugd (of wellicht nog een stuk recenter) maar iedereen heeft een keer zijn haar paars geverfd omdat ze zichzelf identificeerde met de gothics, of net wat anders! Als ouder kun je in mijn inzien zoveel toevoegen tijdens deze uitspattingen en hoe meer je het tegenhoudt hoe moeilijker je het je kind maakt. En hoe mooi is het als je kindje zich uiteindelijk ontpopt tot een echte individu, zeker van zijn zaak is en weet wie hij is!
Ik kan zo nog wel eventjes doorgaan maar dit zijn toch wel echt de belangrijkste zaken die ik voor de toekomst mee wil geven aan Sem. Ik hoop dat hij weet dat hij zijn hele leven op ons kan terug vallen en dat we er altijd, hoe dan ook voor hem zullen zijn. Het is een bijzondere, soms een tikkeltje zware taak als ouder en we genieten er met volle teugen van om Sem op te zien groeien. Hopelijk kan hij later met een glimlach terug kijken op zijn opvoeding!
Wat vindt jij belangrijk in de opvoeding van je kind(eren)?
Bedankt voor het lezen! Liefs, XX
