‘Is Sem altijd zo lief?’ ‘Wat een zoet mannetje, Is hij nooit vervelend?’ Die vraag krijg ik enorm vaak. Ik zou jullie uit die illusie helpen: ook Sem is wel eens niet lief! Hij is regelmatig ontzettend boos, op mij of op de situatie waar hij zichzelf in gewerkt heeft. Niemand ontgaat de peuterpuberteit en hoewel Sem nog geen 2 is zitten wij er nu al middenin. Hoe dat er hier aan toe gaat, met de bijbehorende driftbuiten en hoe wij daar mee omgaan lees je vandaag!
Genen
Dat wij een kopie van zijn vader zouden krijgen wisten we eigenlijk al op voorhand, de De Wit genen zijn ontzettend sterk en slaan geen generatie over. Als je foto’s naast elkaar legt van alle mannen dan kun je ze amper uit elkaar houden. vanaf het begin lijkt Sem dan ook in alle opzichten vooral op zijn vader, we hebben het tot op heden nog niet heel erg met hem te stellen gehad maar hij heeft zeker wel zijn momenten! Buiten de deur gaat het vrijwel altijd goed, Sem vindt het heerlijk om buiten een rondje te doen en vermaakt zich kostelijk met het kletsen naar jan en alleman. Thuis zijn er wel degelijk buien (daar komt mijn temperament naar boven) inclusief theateraal op de grond rollebollen en stampvoetend schreeuwen omdat hij niet om 9 uur ’s ochtends de dag mag beginnen met een koekje. Of als hij überhaupt niet van plan is om te gaan eten maar hij wel op zijn minst bij ons aan tafel moet komen zitten. Vooral als hij moe is komen de driftbuien om de hoek kijken, óf als hij dorst heeft, wordt hij ook zwaar geïrriteerd van. En een ding waarvan ik kan zeggen dat het gegarandeerd eindigt in een tranendal is het wakker maken van Sem voordat hij zelf wakker is. Kan hij niet waarderen… Hoe om te gaan met deze situaties is af en toe best wel een uitdaging want wanneer doe je het goed?
Aanpak
Nou heb ik eigenlijk een paar regels waar ik mezelf aan wil houden en tot op heden gaat dat op een uitschieter na ontzettend goed. Ik wil namelijk absoluut geen zogezegd corrigerend tikje geven én ik ben er heilig van overtuigd dat schreeuwen tegen je kind nergens goed voor is. In geen enkele situatie.. Je creëert vooral angst en als ik iets niet wil is dat mijn kind bang voor me wordt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik met Sem behoorlijk veel geduld heb en het me weinig moeite kost, máár als hij voor de derde keer een glas melk over de grond heen smijt, óf me een slag voor mn harses geeft dan schiet ook ik wel eens bijna uit mijn slof. En dan moet ik het geduld écht uit mijn tenen halen hoor! Wat vooral heel goed werkt is rustig blijven, geen schok voor de meeste want dat is vrijwel altijd een goede oplossing maar hij kalmeert dan vanzelf weer en dan valt er weer met hem te praten.
Erkennen
We proberen altijd zijn verdriet te erkennen en hem te zeggen dat het logisch is dat hij verdrietig is op zo’n moment en dat dat ook echt mag, waarna we hem uitleggen wáárom dat dan niet zo’n slim plan is of dat niet mag. Wil deze aanpak niet baten gaat hij meestal de gang op. Dit is er eentje in de categorie gebeurd enkel als we hem wakker gemaakt hebben. Sem blijft dan namelijk maar huilen zonder enige reden, er valt dan niet met hem te praten en hij wil dan alleen maar hangen en eigenlijk verder slapen. We laten hem dan op de gang even uitrazen en halen hem weer op zodra het even stil is. Voor nu werkt dat heel goed en is het dan in een mum van tijd klaar. Negeren doen we ook wel eens, maar dat doe ik eigenlijk vrijwel alleen als we buiten op pad gaan. Dus in eerste instantie laten we hem merken dat we hem begrijpen en vertellen we het hoe en waarom, doen we een poging tot afleiden en als dat niet werkt gaat hij naar de gang om daar af te koelen.
Een goed boek
Uiteindelijk doen we ook allemaal maar wat denk ik. Hier voelen wij ons fijn bij en dit werkt voor ons. Niemand kreeg er een gebruiksaanwijzing bij en we zijn allemaal wel eens snel op de tenen getrapt.. Ik merk dat ik wel heel erg steun kan vinden in een goed opvoedkundig boek, vooral de boeken die wat verder in gaan op de effecten van een ‘straf’ of juist het kinderbrein. Uitleggen hoe en wat, waarom kinderen zo reageren en ook met passende oplossingen. Dan vis ik er een paar aansluitende situaties uit en kijk ik of dat past bij ons, wel doe ik dit al ruim van te voren.. Ik ga niet ineens van tactiek veranderen omdat ik dat in een boek gelezen heb. Zo heb ik toen Sem een baby was het boek How2talk2kids gelezen en ben ik nu hij bijna 2 wordt en inmiddels geregeld al op het potje gaat bezig met een boek over zindelijkheid. Ik lees mezelf in en probeer overal wat van te leren maar ik probeer wel echt altijd naar mijn gevoel te luisteren, en ik geloof dat dat tot op heden aardig uitpakt.
Pick your battles
Wat wel eens een dingetje is is wanneer je zelf niet lekker in je vel zit en je kind gaat dan opstandig doen.. Zul je altijd zien, ik geloof echt dat ze dat aanvoelen. Dan probeer ik mezelf wel eens af te vragen waarom niet, we hebben strikte regels en die leven we consequent na omdat hij anders een sprintje met ons trekt, zo klein als hij is! Nee is nee en dat blijft het ook, kun je hoog of laag springen maar dan blijven we voet bij stuk. Maar op dagen dat ik echt even de pijp leeg heb en chagrijnig ben dan helpt het enorm om mezelf eens af te vragen wat er nou precies mis mee zou zijn als hij bijvoorbeeld wel een filmpje zou kijken in de middag terwijl we dat normaal alleen na het eten doen. Zo hou je het ook voor jezelf een beetje leuk. Wel even bij vertellen dat dit enkel geldt voor kleine dingen, zoals een filmpje of een snoepje want anders heb je linea recta spijt van je beslissing en heb je ineens een extra peuterpuber-bui over je heen omdat je een half uur geleden ja zei en nu nee 😉
Wat is jullie aanpak bij deze peuterpuber-buien? Ik ben benieuwd hoe andere mama’s hier mee omgaan en wat voor jullie werk!
Bedankt voor het lezen. Liefs, XX
